Jarenlang liep ik langs die tekening. Soms keek ik er wat langer naar. De tekening was, aldus mijn moeder, via de kunstenaar verkregen. Maar wie was die kunstenaar Frans Nols, hoe waren mijn ouders op het idee gekomen, en waar verwierven ze deze figuratieve tekening?
Ganzeweide 33
‘De Ganzeweide’ is meer dan een geboortehuis. Het is ook sociale stijging, gezinsleven, bevrijding en vertrek.
schilderij van een soldaat
Het lijkt een boerin te zijn, die naar een schuurtje loopt. Geen dieren of kinderen te zien. Het is een mooie dag. Geschilderd met olieverf op een plank. “Een kennis van opa, een Belgische soldaat, heeft dat geschilderd.” , aldus mijn grootmoeder.Dat hoorde bij de vele verhalen, die zij vertelde over de grensstreek in Zuid-Limburg. […]
Bois du Cazier
Daar stond ik dan eindelijk bij dat ontroerende beeld op een besneeuwde begraafplaats ten zuiden van Charleroi. Uitdrukking van een groot verdriet: de dood van vele ondergrondse mijnwerkers, die in augustus 1956 omkwamen in de steenkolenmijn le Bois du Cazier. Om mij heen honderden graven en daarbuiten schachten en steenbergen. Terrils heten ze in België. Overal terrils waar je ook kijkt, want dit is ‘le Pays Noir’. De reis begon met geluidloze, zwart-wit beelden op een zomerse dag.
de oorlog
Mijn fascinatie voor WOII kwam door Duitse boeken over de veroveringen van de Wehrmacht, die ik thuis in de boekenkast vond. Prachtige foto’s, soms zelfs in kleur, en vaak met uitgebreide verhalen. Mijn vader Jo Kuiper – verzetsman en voormalig medewerker van de Politieke Recherche in Heerlen – had die boeken waarschijnlijk geconfisqueerd van ‘foute’ […]
stoomlocomotief
Onderweg vanuit Heerlen naar Hoensbroek zag ik in de jaren zestig van de vorige eeuw vanaf de weg de witte wolken van de locomotieven, die de kolenwagens trokken. Een fantastisch schouwspel toen en iets dat in hoog tempo verdween. Tien jaar later reisde ik door Oost-Europa en zag nog overal de witte pluimen van de […]
Minero H 