Bois du Cazier

Daar stond ik dan eindelijk bij dat ontroerende beeld op een besneeuwde begraafplaats ten zuiden van Charleroi. Uitdrukking van een groot verdriet: de dood van vele ondergrondse mijnwerkers, die in augustus 1956 omkwamen in de steenkolenmijn le Bois du Cazier. Om mij heen honderden graven en daarbuiten schachten en steenbergen. Terrils heten ze in België. Overal terrils waar je ook kijkt, want dit is ‘le Pays Noir’. De reis begon met geluidloze, zwart-wit beelden op een zomerse dag.