de lucht in

Vader haalde zijn kennissen overal vandaan, zoals die man die af en toe boven de mijnstreek vloog met een Piper Cub. Zo kwam het, dat ik op een zomerse zondag in 1958 met hem en broertje Ruud naar vliegveld Beek vertrok. We hadden een flauw idee wat ons stond te wachten. Daar aangekomen werden we voorgesteld aan de piloot en liepen we via grasveld en startbaan naar het vliegtuigje. Een fikse propeller, drie wielen, en een trommel met ramen. Dat zoiets de lucht in kon.

We bleven zeldzaam stil tijdens de vlucht en kropen zo dicht mogelijk tegen vader aan. Toch hebben we af en toe genoten van het uitzicht. We zagen steenbergen, de stoomwolken uit de koeltorens, we vlogen over de twee rokende schoorstenen van de Oranje-Nassau I in Heerlen. We maakten een extra rondje boven Aarveld-Bekkerveld en vlogen zo laag, dat we moeder, grootmoeder en broertje Maurice konden zien zwaaien vanaf de stoep.

Nog duizelig van onze luchtdoop, konden we thuis onze indrukken vertellen.